Gerard Betting heeft Tang Soo Do in de Bommelerwaard geïntroduceerd. In die jaren trainde Gerard Betting bij Kwang Jang Nim Theo Salm en behaalde hij de 2de dan. In eerste instantie is Gerard Betting begonnen onder de naam “Sportschool Betting”.

Vanaf 1997 hebben John van Bruchem en Koert Broekman het overgenomen en Tang Soo Do Vereniging Pyung Ahn Zaltbommel opgericht. Sindsdien hebben verschillende Kyosa’s (leraren) lesgegeven. De oud-leraren van Pyung Ahn zijn: Koert Broekman, John van Bruchem, René van Rangelrooij, Peter Toorenburgh, Michiel Stabèl en Maarten Diependaal. Peter Toorenburgh heeft uiteindelijk de 4de dan behaald en is Sabum Nim geworden.

Maarten Diependaal is de huidige hoofdtrainer van Pyung Ahn, maar ook Gerard Betting en Koert Broekman zijn weer actief.

De N.T.M.B. is de eerste en oudste Tang Soo Do bond in Nederland. De N.T.M.B. is op 3 september 1979 officieel door Kwang Jang Nim Theo Salm opgericht.

Kwang Jang Nim Theo Salm is degene die het Tang Soo Do in Nederland heeft geïntroduceerd. Onze Tang Soo Do vereniging is aangesloten bij de N.T.M.B.

De N.T.M.B. wordt sinds 2000 geleid door Kwang Jang Nim Robert Salm (8e dan). Kwan Jang Nim Robert Salm heeft de rol van zijn vader bij de N.T.M.B. en E.M.T.F. overgenomen.

De N.T.M.B. beoogt een grote Tang Soo Do familie te zijn en is zodanig sinds 1979 niet meer weg te denken binnen Nederland. Het doel van de N.T.M.B. is dan ook deze gevechtskunst te promoten en onder de aandacht van de mensen te brengen.

Meer informatie over de N.T.M.B. is te vinden op de website van de N.T.M.B. : www. ntmb.net

Kokoryu dynastie (37 v.Chr. – 668 n.Chr.)

In de hoofdstad Hwan Do Seong (Mansjoerije), langs de stromen van de Aproh rivier bevinden zich graftomben welke dateren van zo’n 1500 jaar geleden. De muren van deze tomben vertonen afbeeldingen van Tang Soo Do uit die tijd. Er is niets bekend van de maker en ook niet wie met deze afbeeldingen werd voorgesteld.

Silla dynastie (668 – 935 n.Chr.)

De kunst van het Tang Soo Do werd in deze periode vertoond in diverse Boedhistische sculpturen. Hierop waren 13 shaolin monniken te zien die de gevechtskunst beoefenden, waarvan twee bekende monniken genaamd Dal Ma Dai Sa en Moo Ryun Dai Sa. Zij waren te zien in de belangrijke O-Rin shaolin-tempel in China, waar vele duizenden monniken het Tang Soo Do beoefenden. Ook bekend uit deze tijd is de geschiedenis van de monnik Bodhidarma (Daruma) uit India, die onderricht gaf in de shaolin tempel.

Ko Ryo dynastie (935 – 1392 n.Chr.)

Van deze periode zijn historische boeken te vinden, zoals de 18 boeken over de geschiedenis van Ko Ryu en de 14 boeken van Yui Chun. Deze boeken toonde de populariteit van het Tang Soo Do van ongeveer 800 jaar geleden.

Yi dynastie (1392 – 1907 n.Chr.)

Uit deze periode zijn veel geschriften die getuigen van Tang Soo Do beoefening. Hiervan is het 32e deel van het Koreaanse geschiedenis boek Tae Jong Sil Roh heel bekend. Hierin wordt de geschiedenis vermeld van koning Sang Wang, die zo’n 500 jaar geleden tijdens een groot feest ter ere van zijn zoon en andere genodigden genoot bij het zien van de uitvoering van Tang Soo Do demonstraties door soldaten. De trainingen in Tang Soo Do verschilden in die tijd van plaats tot plaats in zowel methodes als stijl. Ongeveer tegen het einde van de YI dynastie ontwikkelde zich een nieuwe gevechtsstijl, genaamd Tae Kyun. Deze stijl maakte alleen maar gebruik van voettechnieken. Toendertijd was Tae Kyun een vorm van straat vechten en genoot het een slechte reputatie als een gevechtsvaardigheid voor crimineel gebruik. Het Tae Kyun is echter wel ontstaan uit het Tang Soo Do en het moderne Tang Soo Do maakt daar duidelijk weer gebruik van, te zien aan de indrukwekkende en grootste voettechnieken. Diverse verschillende stijlen werden verder nog beoefend tot aan het eind van de YI dynastie (1907).

---

De studie van verschillende vormen stopte gedurende de Japanse bezetting van Korea, die eindigde in 1945. Op dat moment grondvestte grootmeester Hwang Kee de huidige Tang Soo Do stijl onder de Moo Duk Kwan school. Dit was een een voortzetting van de oudere en oorspronkelijkere Koreaanse traditionele gevechtsvormen.

Het Koreaanse Tang Soo Do werd als rechtspersoon erkend als Korean Soo Bahk Do Association en werd geregistreerd bij het Koreaans Gouvernement als dé “Koreaanse traditionele gevechtskunst” op 30 juni 1960.